Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

доба́вить сов.

1. даба́віць; прыба́віць;

2. (сказать или написать в дополнение) дада́ць;

доба́виться даба́віцца; прыба́віцца;

доба́вка ж., разг., см. добавле́ние;

добавле́ние ср.

1. (действие) дабаўле́нне, -ння ср.; прыбаўле́нне, -ння ср.; дадава́нне, -ння ср.; см. добавля́ть;

2. (то, что добавляется) даба́ўка, -кі ж.; прыба́ўка, -кі ж.; дада́так, -тку м.;

примеча́ния и добавле́ния заўва́гі і дада́ткі;

в добавле́ние к ска́занному у дада́так да ска́занага;

доба́вленный

1. даба́ўлены; прыба́ўлены;

2. дада́дзены; см. доба́вить;

добавля́ть несов.

1. дабаўля́ць; прыбаўля́ць;

2. (говорить или писать в дополнение) дадава́ць;

добавля́ться

1. дабаўля́цца, прыбаўля́цца;

2. страд. дабаўля́цца, прыбаўля́цца; дадава́цца; см. добавля́ть.

доба́вок м., прост. даба́ўка, -кі ж.; прыба́ўка, -кі ж.; дада́так, -тку м.

доба́вочный даба́вачны, дадатко́вы.

добалова́ться сов., разг. даба́лавацца; (дошалиться) дадурэ́цца, дасваво́ліцца.