Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

втора́я сущ., мат. друга́я, -го́й ж.

вторга́ться несов.

1. урыва́цца;

вторга́ться в чужи́е зе́мли урыва́цца ў чужы́я зе́млі;

2. (вмешиваться) уме́швацца.

вто́ргнуться сов.

1. уварва́цца;

2. (вмешаться) умяша́цца; см. вторга́ться;

вторже́ние ср.

1. уварва́нне, -ння ср.;

2. (вмешательство) умяша́нне, -ння ср.

вто́рить несов.

1. (кому, чему) паўтара́ць (каго, што); (поддакивать) падта́кваць (каму, чаму);

2. муз. турава́ць.

втори́чно нареч. паўто́рна, разг. другі́м на́ватарам; (второй раз) другі́ раз, другі́м ра́зам.

втори́чность филос. дру́гаснасць, -ці ж.

втори́чный

1. (повторный) паўто́рны; другаразо́вы; (второй) другі́;

втори́чное собра́ние паўто́рны (другаразо́вы) сход;

втори́чное сообще́ние другаразо́вае паведамле́нне;

втори́чная электри́ческая обмо́тка другаразо́вая электры́чная абмо́тка;

втори́чный прие́зд паўто́рны (другі́) прые́зд;

2. (производный, зависимый) дру́гасны;

втори́чный ток эл. дру́гасны ток;

втори́чные спирты́ хим. дру́гасныя спірты́;

втори́чные явле́ния мед. дру́гасныя з’я́вы;

втори́чный дохо́д эк. дру́гасны дахо́д;

3. (второстепенный) другара́дны; (побочный) пабо́чны;

втори́чные при́знаки другара́дныя адзна́кі.

вто́рник аўто́рак, -рка м.;

вто́рничный разг. аўто́ркавы.