скуча́ющий
1. 
2. 
скуча́ющий
1. 
2. 
ску́ченно 
ску́ченность ску́чанасць, -ці 
ску́ченный
1. (о сене) згрэ́бены (скі́даны, зго́рнуты, ссу́нуты) у ку́чу (у ку́чы);
2. (помещающийся в тесноте) ску́чаны;
ску́чивать 
1. (собирать в кучу) зграба́ць (скіда́ць, скі́дваць, зго́ртваць, ссо́ўваць) у ку́чу (у ку́чы);
2. (помещать на небольшом пространстве, в тесноте) ску́чваць;
ску́чиваться
1. ску́чвацца, збіва́цца ў ку́чу (у ку́чы);
2. 
ску́чить 
1. (собрать в кучу) згрэ́бці (скі́даць, згарну́ць, ссу́нуць) у ку́чу (у ку́чы);
2. (поместить на небольшом месте, в тесноте) ску́чыць;
ску́читься ску́чыцца, збі́цца ў ку́чу (у ку́чы).
скучи́ща