внуша́ть несов.
1. (вызывать) выкліка́ць; (возбуждать) абуджа́ць; (вселять) усяля́ць, пасяля́ць, надава́ць; (навевать) навява́ць; (лечить внушением) унуша́ць;
э́то внуша́ет мне отвраще́ние гэ́та выкліка́е (абуджа́е) у мяне́ агі́ду;
его́ вид внуша́ет мне опасе́ние за его́ здоро́вье яго́ вы́гляд выкліка́е ў мяне́ (пасяля́е ў мяне́, навява́е мне) бо́язь за яго́ здаро́ўе;
внуша́ть страх выкліка́ць страх;
2. (поучать) навуча́ць; угаво́рваць; (подговаривать) намаўля́ць; (убеждать) перако́нваць;
всегда́ внуша́л ему́, что необходи́мо занима́ться заўсёды ўгаво́рваў (перако́нваў) яго́, што трэ́ба займа́цца;
внуша́ться страд. выкліка́цца; абуджа́цца; усяля́цца, пасяля́цца, надава́цца; навява́цца; унуша́цца; навуча́цца; угаво́рвацца; намаўля́цца; перако́нвацца; см. внуша́ть.
внуше́ние ср.
1. выкліка́нне, -ння ср.; усяле́нне, -ння ср., пасяле́нне, -ння ср., нада́нне, -ння ср.; навява́нне, -ння ср.; см. внуша́ть 1;
2. (наущение) намо́ва, -вы ж., намаўле́нне, -ння ср.; (уговор) угаво́р, -ру м.; (совет) пара́да, -ды ж.;
он де́йствует по внуше́нию прия́телей ён дзе́йнічае па намо́ве пры́яцеляў;
она́ не слу́шалась внуше́ний яна́ не слу́халася пара́д (угаво́раў);
3. (выговор) вымо́ва, -вы ж.; (напоминание) напамі́нак, -нку м.;
сде́лать стро́гое внуше́ние зрабі́ць стро́гую вымо́ву (стро́гі напамі́нак);
4. унушэ́нне, -ння ср.; (гипноз) гіпно́з, -зу м.;
ма́ссовое внуше́ние ма́савы гіпно́з;
лечи́ть внуше́нием лячы́ць унушэ́ннем (гіпно́зам);
внушённый
1. вы́кліканы; абу́джаны; усе́лены, пасе́лены, нада́дзены; наве́яны;
2. наву́чаны; угаво́раны; намо́ўлены; перакана́ны; см. внуши́ть;
внуши́тельно нареч. зна́чна; пава́жна;
внуши́тельность зна́чнасць, -ці ж.; пава́жнасць, -ці ж.;
внуши́тельный (значительный) зна́чны; (важный) пава́жны; (большой) вялі́кі; (крупный) буйны́;
внуши́ть сов.
1. (вызвать) вы́клікаць; (возбудить) абудзі́ць; (вселить) усялі́ць, пасялі́ць, нада́ць; (навеять) наве́яць; (при помощи гипноза) унушы́ць;
2. навучы́ць; (уговорить) угавары́ць; (подговорить) намо́віць; (убедить) перакана́ць; см. внуша́ть.