Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

вдо́вий удо́він.

вдови́ца уст. удава́, -вы́ ж.

вдо́воль

1. нареч., разг. удо́сталь; (вволю) уво́лю;

2. в знач. сказ. удо́сталь; (вволю) уво́лю; (достаточно) даво́лі;

всего́ вдо́воль усяго́ ўдо́сталь (уво́лю).

вдовство́ удаўство́, -ва́ ср.

вдо́вствование ср. жыццё ўдаво́й (удаўцо́м);

вдо́вствовать несов. удаве́ць; (быть вдовой) быць удаво́й; (быть вдовцом) быць удаўцо́м;

вдо́вствующий / вдо́вствующая короле́ва карале́ва-ўдава́, род. карале́вы-ўдавы́;

вдо́вушка разг. удава́, -вы́ ж., удо́ўка, -кі ж.;

вдо́вушкин удо́він;

вдо́вый

1. прил. заўдаве́лы;

2. сущ. (вдовец) удаве́ц, род. удаўца́ м.; (вдова) удо́вая, -вай ж.