скит скіт, род. скі́та м.
скита́лец бадзя́га, -гі м.; вандро́ўнік, -ка м.;
скита́лица бадзя́га, -гі ж.; вандро́ўніца, -цы ж.;
скита́льческий бадзя́жны; вандро́ўніцкі;
скита́льчество бадзя́нне, -ння ср., блука́нне, -ння ср.; вандро́ўніцтва, -ва ср.
скита́ние бадзя́нне, -ння ср., блука́нне, -ння ср.; вандрава́нне, -ння ср.;
скита́ться несов. бадзя́цца, блука́ць; вандрава́ць.
ски́тник церк. скі́тнік, -ка м.; (отшельник) пустэ́льнік, -ка м.;
ски́тница скі́тніца, -цы ж.; (отшельница) пустэ́льніца, -цы ж.;