слу́чка 
Verbum
анлайнавы слоўнікслу́чник 
случно́й злу́чны, спарава́льны.
слу́шание слу́ханне, -ння 
слу́шанный слу́ханы;
слу́шатель слуха́ч, -ча́ 
слу́шательница слуха́чка, -кі 
слу́шательский слуха́цкі;
слу́шать 
слу́шать ра́дио слу́хаць ра́дыё;
слу́шать конце́рт слу́хаць канцэ́рт;
слу́шать де́ло в суде́ слу́хаць спра́ву ў судзе́;
слу́шать курс вы́сшей матема́тики слу́хаць курс вышэ́йшай матэма́тыкі;
он во всём слу́шал отца́ ён ва ўсім слу́хаў ба́цьку;
слу́шать певи́цу слу́хаць спява́чку;
слу́шаться
1. (повиноваться) слу́хаць (каго), слу́хацца;
2. 
◊
слу́шаюсь! слу́хаю!