Verbum

валёр жив. валёр, -ру м.

валидо́л фарм. валідо́л, -лу м.

ва́лик​^I ва́лік, -ка м.; см. вал​^I.

ва́лик​^II ва́лік, -ка м., разг. ва́лак, -ка м.; см. вал​^III.

валикообра́зный валікападо́бны.

валисне́рия бот. валісне́рыя, -рыі ж.

вали́ть​^I несов., в разн. знач. валі́ць; зва́льваць;

вали́ть дере́вья валі́ць (зва́льваць) дрэ́вы;

вали́ть вину́ на кого́-л. зва́льваць (валі́ць) віну́ на каго́-не́будзь;

сиби́рская я́зва вали́ла скот сібі́рская я́зва валі́ла жывёлу;

ве́тер вали́л с ног ве́цер валі́ў з ног;

◊

вали́ть всё в одну́ ку́чу валі́ць усё ў адну́ ку́чу;

вали́ть с больно́й головы́ на здоро́вую валі́ць з хво́рай галавы́ на здаро́вую;

вали́ть че́рез пень коло́ду валі́ць це́раз пень кало́ду.

вали́ть​^II несов. валі́ць;

снег вали́т хло́пьями снег ва́ліць камяка́мі;

наро́д так и ва́лит наро́д так і ва́ліць.

вали́ться несов.

1. в разн. знач. валі́цца;

с тре́ском вали́лись дере́вья з трэ́скам валі́ліся дрэ́вы;

ша́пка ва́лится с головы́ ша́пка ва́ліцца з галавы́;

воз ва́лится на́ бок воз ва́ліцца на бок;

забо́р ва́лится плот ва́ліцца;

3. страд. валі́цца; зва́львацца; см. вали́ть​^I;

◊

вали́ться из рук валі́цца з рук;

вали́ться с ног валі́цца з ног.

ва́лка​^I (леса) ва́лка, -кі ж.