Verbum

вбива́ние убіва́нне, -ння ср.; забіва́нне, -ння ср.;

вбива́ть несов. убіва́ць; (забивать — ещё) забіва́ць; см. вбить;

вбива́ться страд. убіва́цца; забіва́цца.

вбира́ние убіра́нне, -ння ср.;

вбира́ть несов. убіра́ць; (всасывать — ещё) усмо́ктваць;

расте́ния вбира́ют вла́гу раслі́ны ўбіра́юць (усмо́ктваюць) ві́льгаць;

вбира́ть го́лову в пле́чи убіра́ць галаву́ ў пле́чы;

вбира́ться возвр., страд. убіра́цца; усмо́ктвацца.

вби́тый убі́ты, мног. паўбіва́ны; (забитый — ещё) забі́ты, мног. пазабіва́ны.

вбить сов. убіць, мног. паўбіва́ць; (забить — ещё) забі́ць, мног. пазабіва́ць;

◊

вбить в го́лову убі́ць у галаву́.

вблизи́

1. нареч. блі́зка, паблі́зу, зблі́зку;

2. (кого, чего, от кого, чего) предлог блі́зка, паблі́зу (ад каго, чаго; каго, чаго), недалёка (ад каго, чаго);

вблизи́ го́рода блі́зка ад го́рада, блі́зка (паблі́зу) го́рада.

вбок нареч. убо́к.