чарти́зм ист. чарты́зм, -му м.;
чарти́ст ист. чарты́ст, -та м.;
чарти́стский чарты́сцкі.
чару́ющий
1. прич. які́ (што) чару́е; які́ (што) вядзьма́рыць; см. чарова́ть 1;
2. прил. (очаровательный) чаро́ўны.
ча́ры
1. уст. (волшебство) ча́ры, -раў ед. нет; (колдовство) вядзьма́рства, -ва ср.;
2. перен. ча́ры, -раў ед. нет.