чару́ющий
1. прич. які́ (што) чару́е; які́ (што) вядзьма́рыць; см. чарова́ть 1;
2. прил. (очаровательный) чаро́ўны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)