чайI сущ., в разн. знач. чай, род. ча́ю м.; гарба́та, -ты ж.;
чай лугово́й бот. падбярэ́жнік, лугавы́ чай, лазані́ца, лазо́ўка, сцялу́ха;
цвето́чный чай кве́ткавая гарба́та;
зелёный чай зялёны чай (зялёная гарба́та);
кре́пкий, сла́бый чай мо́цны, слабы́ чай (мо́цная, слаба́я гарба́та);
пригласи́ть к ча́ю запрасі́ць на чай (гарба́ту);
◊
дава́ть, брать на чай дава́ць, браць гасці́нца;
на ча́шку ча́я на ку́бак ча́ю (гарба́ты).
чайII вводн. сл., прост. бада́й, му́сіць, ма́быць, пэ́ўна, напэ́ўна;
ты, чай, замёрз? ты, бада́й (му́сіць, ма́быць, пэ́ўна, напэ́ўна), змёрз?
ча́йка зоол. ча́йка, -кі ж.
ча́йная сущ. чайна́я, -но́й ж.;
чайнво́рд чайнво́рд, -да м.
ча́йник ча́йнік, -ка м.; уст. імбры́чак, -чка м.;
ча́йница ча́йніца, -цы ж.;
ча́йно-кофе́йный ча́йна-ка́вавы.
ча́йные мн., сущ., бот. ча́йныя, -ных;