скре́па ж. скрэ́па, -пы ж.; (скрепление) змацава́нне, -ння ср.; (скоба) кля́мар, -ра м.; (шпонка) шпо́нка, -кі ж., шпо́на, -ны ж.;
желе́зная скре́па жале́зная скрэ́па, жале́знае змацава́нне.
скре́пер стр., горн. скрэ́пер, -ра м.;
скрепери́ст спец. скрэперы́ст, -та м.;
скрепери́стка скрэперы́стка, -кі ж.;
скре́перный стр., горн. скрэ́перны.
скрепи́ть сов.
1. (прочно соединить) змацава́ць, мног. пазмацо́ўваць; (болтами — ещё) знітава́ць; (бумагу и т. п.) сашчапі́ць, мног. пасашчэ́пліваць, пасашчапля́ць;
скрепи́ть у́зы перен. змацава́ць ву́зы (по́вязі);
2. (удостоверить подписью, печатью) змацава́ць, мног. пазмацо́ўваць;
◊
скрепя́ се́рдце неахво́тна, не́хаця;
скрепи́ться
1. змацава́цца; сашчапі́цца, мног. пасашчэ́плівацца, пасашчапля́цца;
2. (побороть себя) уст. стрыма́цца, перамагчы́ сябе́.
скре́пка сашчэ́пка, -кі ж.
скрепле́ние ср.
1. (действие) змацава́нне, -ння ср.; неоконч. змацо́ўванне, -ння ср.; сашчэ́пліванне, -ння ср.;
2. техн. змацава́нне, -ння ср.; (скрепа) скрэ́па, -пы ж.; (скоба) кля́мар, -ра м.; (шпонка) шпо́нка, -кі ж., шпо́на, -ны ж.;
скреплённый змацава́ны, мног. пазмацо́ўваны; знітава́ны; сашчэ́плены, мног. пасашчэ́пліваны, пасашчапля́ны.