скверик уменьш. скве́рык, -ка м.
скве́рна собир., презр. брыдо́та, -ты ж., агі́да, -ды ж.
скверни́ть несов., прост. пага́ніць;
скверни́ться страд. пага́ніцца.
скве́рно
1. нареч. (гадко) пага́на, га́дка, бры́дка; (мерзко) агі́дна; (пакостно) паску́дна;
2. (плохо — о качестве) дрэ́нна, ке́пска;
3. безл., в знач. сказ. дрэ́нна, нядо́бра, ке́пска, бла́га;
◊
скве́рно ко́нчить дрэ́нна ско́нчыць.
скверносло́в брыдкасло́ў, -ло́ва м.;
скверносло́вие ср. брыдкасло́ўе, -ло́ўя ср.; бры́дкая ла́янка, бры́дкая гаво́рка;
скверносло́вить несов. брыдкасло́віць; гавары́ць бры́дкія сло́вы; бры́дка ла́яцца, бры́дка гавары́ць.
скве́рность ж. га́дасць, -ці ж., бры́дасць, -ці ж.; паску́дства, -ва ср., по́скудзь, -дзі ж.; см. скве́рный 1.
скве́рный
1. (гадкий) пага́ны, га́дкі, бры́дкі; (мерзкий) агі́дны; (пакостный) паску́дны;
2. (плохого качества, неважный) дрэ́нны, ке́пскі, благі́.