Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

вручённый уру́чаны;

вручи́тель уст. уруча́льнік, -ка м.;

вручи́тельница уруча́льніца, -цы ж.;

вручи́ть сов. уручы́ць.

вручну́ю нареч. уручну́ю.