вознести́сь
1. высок. узня́цца; узне́сціся;
2. (стать заносчивым) прост. заганары́цца, зафанабэ́рыцца.
возника́ть несов. узніка́ць, выніка́ць, паўстава́ць;
возникнове́ние узнікне́нне, -ння ср.
возни́кнуть сов. узні́кнуць, вы́нікнуць, паўста́ць.
возни́ца во́знік, -ка м., ваза́к, -ка́ м.; (кучер) фурма́н, -на́ м.
возни́чий уст. во́знік, -ка м.; фурма́н, -на́ м.
Возни́чий астр. Во́знік, -ка м.
возноси́ть несов., высок. узніма́ць; узно́сіць;
возноси́ться
1. узніма́цца; узно́сіцца;
2. (быть заносчивым) фанабэ́рыцца, ганары́цца;
3. страд. узніма́цца; узно́сіцца;
возноше́ние узніма́нне, -ння ср., узнясе́нне, -ння ср.