вла́ствование уст. улада́ранне, -ння ср., кірава́нне, -ння ср.; панава́нне, -ння ср.;
вла́ствовать несов., уст., высок. улада́рыць, кірава́ць; панава́ць, распараджа́цца.
властели́н высок. улада́р, -ра́ м., валада́р, -ра́ м.
власти́тель уст. улада́р, -ра́ м., валада́р, -ра́ м.;
◊
власти́тель дум улада́р дум;
власти́тельница улада́рка, -кі ж., валада́рка, -кі ж.
вла́стно нареч., уст. улада́рна; ула́дна;
вла́стность улада́рнасць, -ці ж.; ула́днасць, -ці ж.;
вла́стный прям., перен. улада́рны; ула́дны.
властолю́бец уладалю́б, -ба м.;
властолюби́вый уладалюбі́вы;