вко́вка ж. уко́ўванне, -ння ср.;
вко́вывание уко́ўванне, -ння ср.;
вко́вывать несов. уко́ўваць;
вко́вываться страд. уко́ўвацца.
вкогти́ться сов., охот. учапі́цца (кіпцюра́мі).
вкола́чивание убіва́нне, -ння ср., забіва́нне, -ння ср., уганя́нне, -ння ср.;
вкола́чивать несов., разг. убіва́ць, забіва́ць, уганя́ць;
вкола́чиваться страд. убіва́цца, забіва́цца, уганя́цца;
вколоти́ть сов., разг. убі́ць, мног. паўбіва́ць, забі́ць, мног. пазабіва́ць, увагна́ць, мног. паўганя́ць;
◊
вколоти́ть ко́му-л. в го́лову убі́ць каму́-не́будзь у галаву́.