Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

завоева́тельный заваява́льны;

завоева́тельский заваёўніцкі.

завоева́ть сов.

1. (подчинить при помощи военных действий) заваява́ць, мног. пазаваёўваць;

2. перен. (овладеть, приобрести) заваява́ць, здабы́ць;

завоева́ть себе́ положе́ние заваява́ць сабе́ стано́вішча;

завоева́ть сла́ву здабы́ць сла́ву.

завоёванный прям., перен. заваява́ны.

завоёвывать несов.

1. (подчинять при помощи военных действий) заваёўваць;

2. перен. (овладевать, приобретать) заваёўваць, здабыва́ць; см. завоева́ть;

завоёвываться страд.

1. заваёўвацца;

2. заваёўвацца, здабыва́цца; см. завоёвывать.

завожжа́ть сов. заляйца́ць.

заво́з в разн. знач. заво́з, -зу м.;

заво́з това́ров заво́з тава́раў;

ме́льница стои́т, так как нет заво́за млын стаі́ць, бо́ няма́ заво́зу.

завози́тьI несов. (доставлять, увозить) заво́зіць.

завози́тьII сов., разг.

1. (начать двигать) зашарава́ць, засо́ўгаць;

2. (загрязнить) зако́ўзаць, заму́рзаць; (засалить) зашмальцава́ць.