Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

знава́ть несов., многокр., разг. ве́даць, знаць.

зна́йка разг., шутл. зна́йка, -кі ж.

знак м. знак, род. зна́ка м.; (признак) адзна́ка, -кі ж.; (примета) прыме́та, -ты ж., разг. прыкме́та, -ты ж.;

вопроси́тельный знак пыта́льнік;

восклица́тельный знак клі́чнік;

знак вла́сти знак ула́ды;

знак почто́вой опла́ты знак пашто́вай апла́ты;

зна́ки разли́чия зна́кі адро́знення;

подава́ть, пода́ть знак падава́ць, пада́ць знак;

в знак па́мяти у знак па́мяці;

под зна́ком (чего) пад зна́кам (чаго);

знак ра́венства знак ро́ўнасці;

зна́ки препина́ния зна́кі прыпы́нку;

де́нежный знак грашо́вы знак;

знак отли́чия знак узнагаро́ды;

знак ка́чества знак я́касці;

дурно́й знак дрэ́нная прыме́та.

зна́ковый зна́кавы.

знако́мая сущ. знаёмая, -май ж.;

знако́мец разг. знаёмы, -мага м.;

знако́мить несов. знаёміць;

знако́миться знаёміцца;

знако́мство знаёмства, -ва ср.;

по знако́мству па знаёмстве;

прекрати́ть знако́мство спыні́ць знаёмства;

с пе́рвого знако́мства з пе́ршай сустрэ́чы, з пе́ршага знаёмства;

знако́мый

1. прил. знаёмы;

быть знако́мым быць знаёмым;

2. сущ. знаёмы, -мага м.