взро́слый
1. прил. даро́слы, ста́лы;
2. сущ. даро́слы, -лага м., ста́лы, -лага м.
взрыв
1. (химическая реакция, воспламенение) вы́бух, -ху м.;
взрыв бо́мбы вы́бух бо́мбы;
2. (разрушение) узры́ў, -ры́ву м.;
взрыв скалы́ узры́ў скалы́;
3. перен. вы́бух, -ху м.;
революцио́нный взрыв рэвалюцы́йны вы́бух;
взрыв сме́ха вы́бух сме́ху;
4. филос. вы́бух, -ху м.;
5. лингв. вы́бух, -ху м.
взрыва́ниеI узрыва́нне, -ння ср.; падрыва́нне, -ння ср.; разбурэ́нне, -ння ср.; см. взрыва́тьI.
взрыва́тель узрыва́льнік, -ка м.; (детонатор) дэтана́тар, -ра м., запа́л, -ла м., запа́льнік, -ка м.
взрыва́тьI несов. (к взорва́ть 1) узрыва́ць; падрыва́ць; разбура́ць, разбу́рваць.
взрыва́тьII несов. (к взрыть) уско́пваць; (рылом — о животных) узрыва́ць.
взрыва́тьсяI несов.
1. узрыва́цца, выбуха́ць; (подрываться) падрыва́цца; (разрушаться) разбура́цца, разбу́рвацца;
2. перен., разг. абура́цца; см. взорва́ться;
3. страд. узрыва́цца; падрыва́цца; разбура́цца, разбу́рвацца; см. взрыва́тьI.
взрыва́тьсяII несов., страд. (от взрыва́тьII) уско́пвацца; (рылом — о животных) узрыва́цца.
взрывни́к прост. падрыўні́к, -ка м.