зарыва́ние
1. зако́пванне, -ння ср., зарыва́нне, -ння ср.;
2. хава́нне, -ння ср., утыка́нне, -ння ср.; см. зарыва́ть;
зарыва́ть несов.
1. зако́пваць; (о животных) зарыва́ць;
2. (прятать, утыкать лицо, голову) хава́ць, утыка́ць; см. зары́ть 2.
зарыва́тьсяI несов.
1. зако́пвацца; (о животных) зарыва́цца;
2. (в сено, снег и т. п.) зарыва́цца;
3. (отдаваться целиком какому-л. делу) зарыва́цца; см. зары́ться;
4. страд. зако́пвацца; зарыва́цца; хава́цца, утыка́цца; см. зарыва́ть.
зарыва́тьсяII несов. (к зарва́ться) зарыва́цца.
зарыда́ть сов. зарыда́ць.
зары́тый закапа́ны, мног. пазако́пваны; (животным) зары́ты, мног. пазарыва́ны;
зары́ть сов.
1. закапа́ць, мног. пазако́пваць; (о животных) зары́ць, мног. пазарыва́ць;
2. (спрятать, уткнуть) схава́ць, мног. пахава́ць, уткну́ць, мног. паўтыка́ць;
зары́ть лицо́ в поду́шку схава́ць (уткну́ць) твар у паду́шку;
◊
зары́ть тала́нт закапа́ць та́лент;
зары́ться
1. закапа́цца, мног. пазако́пвацца; (о животных) зары́цца, мног. пазарыва́цца;
2. (в сено, снег и т. п.) зары́цца, мног. пазарыва́цца;
3. (отдаться целиком какому-л. делу) зары́цца, мног. пазарыва́цца;
зары́ться в кни́ги зары́цца ў кні́гі.
зарыча́ть сов. зарыка́ць; (зареветь) зараўці́; (о собаке, а также перен.) забурча́ць, загы́ркаць.
зарю́мить сов., прост. зару́мзаць.