зарыва́ть
1. зако́пваць; (о животных) зарыва́ць;
2. (прятать, утыкать лицо, голову) хава́ць, утыка́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
зарыва́ть
1. зако́пваць; (о животных) зарыва́ць;
2. (прятать, утыкать лицо, голову) хава́ць, утыка́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)