Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

замета́тьII сов., портн. зафастрыгава́ць; зашы́ць, мног. пазашыва́ць.

замета́тьIII сов. (начать метать) разг. пача́ць кі́даць.

замета́тьсяI несов., страд. (подметаться) замята́цца.

замета́тьсяII сов. (начать метаться) пача́ць кі́дацца; (засуетиться) замітусі́цца; (забегать) забе́гаць.

заметённый заме́цены, мног. пазамята́ны; см. замести́.

заме́тить сов.

1. (обратить внимание, обнаружить) заўва́жыць, прыме́ціць; (увидеть) уба́чыць;

2. (запомнить) запо́мніць;

3. (вставить в разговор замечание) заўва́жыць, зазна́чыць;

4. (поставить на вид) заўва́жыць, зрабі́ць заўва́гу;

5. (сделать метку) зазна́чыць;

заме́тка ж.

1. заме́тка, -кі ж., ната́тка, -кі ж.;

газе́тная заме́тка газе́тная заме́тка (ната́тка);

2. (знак) заме́тка, -кі ж., знак, род. зна́ка м.; адзна́ка, -кі ж.;

брать на заме́тку браць на заме́тку, занато́ўваць.

заме́тно

1. нареч. прыме́тна, разг. прыкме́тна;

2. безл., в знач. сказ. прыме́тна, разг. прыкме́тна, віда́ць;

там ничего́ не́ было заме́тно там нічо́га не было́ прыме́тна (прыкме́тна, віда́ць);

3. вводн. сл. віда́ць; (явно) відаво́чна;

заме́тный прыме́тны, разг. прыкме́тны; (значительный) зна́чны; (выдающийся) выда́тны.

за́меть обл. мяце́ліца, -цы ж., заве́я, род. заве́і ж., за́мець, -ці ж.