взбугрённый
1. прич. які́ (што) падня́ўся гру́дамі;
2. прил. грудава́ты;
взбугри́ть сов. падня́ць гру́дамі; (землю — ещё) зрыць;
взбугри́ться падня́цца гру́дамі.
взбудора́женный узбудара́жаны;
взбудора́живать несов. узбудара́жваць;
взбудора́живаться возвр., страд. узбудара́жвацца;
взбудора́жить сов., разг. узбудара́жыць;
взбудора́житься узбудара́жыцца.
взбунто́ванный узбунтава́ны;
взбунтова́ть сов. узбунтава́ць;