Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

вруча́ть несов. уруча́ць;

вруча́ться страд. уруча́цца;

вруче́ние уручэ́нне, -ння ср.;

вручённый уру́чаны;

вручи́тель уст. уруча́льнік, -ка м.;

вручи́тельница уруча́льніца, -цы ж.;

вручи́ть сов. уручы́ць.

вручну́ю нареч. уручну́ю.

врыва́ть несов. уко́пваць.

врыва́тьсяI несов.

1. (рылом — о животных) урыва́цца;

2. (вкапываться) уко́пвацца;

3. страд. уко́пвацца; см. врыва́ть.