Verbum

zbić

зак.

1. збіць;

zbić z nóg — збіць з ног;

zbić z desek — скалаціць з дошак;

2. разбіць;

zbić szklankę — разбіць шклянку;

3. збіць; пакалаціць; пабіць;

4. перан. абвергнуць;

zbić dowody — абвергнуць доказы;

zbić na kwaśne jabłko разм. збіць на горкі яблык

zbić się

зак.

1. збіцца; стоўпіцца;

2. разбіцца

zbiec

зак.

1. збегчы; уцячы;

zbiec ze schodów — збегчы па сходах;

zbiec z więzienia — збегчы (уцячы) з турмы;

2. (пра час) праляцець; прабегчы

zbiec się

zbie|c się

1. збегчыся;

ludzie się ~gli — збегліся людзі;

dwa terminy się ~gły — супалі два тэрміны;

2. (пра тканіну) збегчыся

zbiedniały

збяднелы

zbiednieć

зак. абяднець; збяднець

zbieg

I м.

уцякач

II zbieg {, ~u}

м. збег; супадзенне, месца перасячэння;

zbieg ulic — перакрыжаванне;

zbieg okoliczności — збег абставін

zbiegać

незак.

1. збягаць; уцякаць;

2. пралятаць; мінаць

zbiegać się

незак.

1. збягацца; супадаць;

2. (пра тканіну) збягацца

zbiegły

1. збеглы; уцёклы;

2. (пра час) мінулы