Verbum

umiar, ~u

м.

1. пачуццё меры, памяркоўнасць, устрыманасць;

z ~em — памяркоўна;

bez ~u — без меры;

2. уст. сувымернасць

umiarkowanie

н.

1. памяркоўнасць, устрыманасць; мера;

2. уст. сувымернасць

umiarkowany

umiarkowan|y

1. памяркоўны;

żądania ~e — памяркоўныя (сярэднія) патрабаванні;

2. сярэдні;

klimat ~y — умераны клімат

umiastowić

зак. зрабіць гарадскім; уключыць у склад горада

umiastowienie

н. урбанізацыя

umieć

umie|ć

незак. умець, ведаць, знаць;

~ć pisać i czytać — умець пісаць і чытаць; быць пісьменным;

nie ~m pływać (prowadzić samochodu) — я не ўмею плаваць (вадзіць машыну);

~ć na pamięć — ведаць на памяць;

~ć po polsku — ведаць польскую мову

umiejętnie

умела; па-мастацку, па-майстэрску

umiejętność

ж. здольнасць, умеласць, веданне, уменне;

Akademia Umiejętności гіст. Акадэмія навук

umiejętny

умелы

umiejscowić

зак.

1. вызначыць (месца)знаходжанне;

2. лакалізаваць