Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu
abcćdefghijklłmnoópqrsśtuvwxyzźż
aącdeęfhiklłnoóprstuwy-.
cdkpt

pęk, ~u

м. пук; вязка; звязак;

pęk listów — пук пісьмаў;

pęk strzał — пук стрэл;

pęk kwiatów — пук кветак

pękać

pęka|ć

незак.

1. лопацца, трэскацца;

głowa mi pękać перан. у мяне галава трашчыць;

lody ~ją — лопаецца лёд;

~ć z zazdrości перан. лопацца ад зайздрасці;

2. (пра нарыў) прарывацца

pękaty

тоўсты; пузаты; пукаты; букаты

pęknąć

зак.

1. лопнуць, трэснуць;

2. прарвацца

pęknięcie

н. трэшчына; расколіна