Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu
abcćdefghijklłmnoópqrsśtuvwxyzźż
aąbceęijklłmnoóprsuwyzźż/
bcdfgklmnprstwzż

dyplom, ~u

м.

1. дыплом;

dyplom inżyniera — дыплом інжынера;

2. дыплом; грамата;

dyplom uznania — ганаровая грамата

dyplomacja

ж.

1. дыпламатыя;

2. зборн. дыпламаты; дыпламатычны корпус

dyplomata

м. дыпламат

dyplomatka

ж.

1. дыпламат (жанчына); перан. тактоўная жанчына; дыпламатка;

2. мужчынскае паліто

dyplomatyczny

dyplomatyczn|y

1. дыпламатычны;

korpus ~y — дыпламатычны корпус;

stosunki ~e — дыпламатычныя адносіны (стасункі);

placówka ~a — дыпламатычнае прадстаўніцтва;

2. дыпламатычны; тактоўны; уніклівы;

~a odpowiedź — уніклівы адказ

dyplomować

незак. дыпламаваць; даваць дыплом

dyplomowany

дыпламаваны, атэставаны;

oficer dyplomowany — афіцэр генеральнага штаба;

dyplomowany logopeda — дыпламаваны лагапед

dyplomowy

дыпломны;

egzamin dyplomowy — дыпломны экзамен; дзяржаўны экзамен