Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu
abcćdefghijklłmnoópqrsśtuvwxyzźż
abcdfghijklłmnoprsśtwzźż
ahiyz

uczczenie

н.

1. пашана;

2. арганізацыя прыёму

uczelnia

ж. навучальная ўстанова;

wyższa uczelnia — вышэйшая навучальная ўстанова

uczenie

I н.

вучоба, навучанне

II

па-вучонаму; вучона;

mówić ~ — гаварыць па-вучонаму

uczennica

ж. вучаніца, школьніца; навучэнка

uczeń

м. вучань, школьнік; навучэнец;

uczeń u krawca — вучань краўца

uczepić

зак. зачапіць; прычапіць

uczepić się

uczepi|ć się

зак. kogo/czego учапіцца за каго/што; ухапіцца; прычапіцца; прыстаць да каго/чаго;

~ć się nadziei (myśli) — ухапіцца за надзею (думку);

szef ~ł się drobnego przeoczenia — шэф прычапіўся да дробнага недагляду

uczernić

зак. пачарнець

uczesać

зак. прычасаць, зачасаць

uczesać się

зак. прычасацца, зачасацца