Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

współplemiennik

м. аднапляменнік; супляменнік

współpraca

ж. супрацоўніцтва

współpracować

незак. супрацоўнічаць

współpracownik

м. супрацоўнік

współrzędnie :

zdanie złożone współrzędnie грам. складаназлучаны сказ

współrzędny

współrzędn|y

1. раўназначны;

2. спец. каардынатны;

3. ~a ж. спец. каардыната;

układ ~ych — сістэма каардынат;

zdanie ~e грам. складаназлучаны сказ;

spójnik ~y грам. злучальны злучнік

współsprawca

м. саўдзельнік;

współsprawca zbrodni — саўдзельнік злачынства

współśrodkowy

мат. канцэнтрычны

współtowarzysz

м. таварыш;

współtowarzysz podróży — спадарожнік

współuczestnictwo

н. сумесны ўдзел