Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu
abcćdefghijklłmnoópqrsśtuvwxyzźż
abcdefghjklłmnoprsśtwzźż.

obczyzna

obczy|zna

ж. чужына;

mieszkać na ~źnie — жыць на чужыне

obdarować

зак.; гл. obdarzyć

obdarowywać

незак.; гл. obdarzać

obdartus

м. абадранец, абшарпанец; галапуп

obdarty

абарваны, абшарпаны

obdarzać

незак.

1. абдарваць, абдорваць, адорваць (падарункамі);

2. перан. абдорваць, адорваць;

obdarzać zaufaniem — аказваць давер

obdarzony

адораны;

obdarzony zdolnościami do nauk ścisłych — адораны здольнасцямі да дакладных навук, здольны да дакладных навук

obdarzyć

зак.

1. абдарыць (падарункамі);

2. перан. адарыць (здольнасцямі);

obdarzyć spojrzeniem — паглядзець на каго;

obdarzyć kogo uśmiechem — усміхнуцца каму

obdłużony

абцяжараны даўгамі;

majątek obdłużony — маёнтак, абцяжараны даўгамі

obdłużyć

зак. абцяжарыць даўгамі