Verbum

obyczajny

прыстойны, далікатны

obyczajowy

бытавы;

powieść ~a — бытавы раман;

policja ~a — паліцыя нораваў

obyczajówka

ж. разм. паліцыя нораваў

obyć się

зак.

1. абысціся; даць рады;

~ło się bez wypadku — абышлося без няшчаснага выпадку;

nie ~ło się bez płaczu — не абышлося без плачу;

2. z czym прывыкнуць, звыкнуцца;

гл. obejść się

obydwa

абодва, абое;

obydwa konie — абое коней (пра каня і кабылу), абодва кані

obydwaj

а.-м. абодва;

obydwaj chłopcy przyszli — абодва хлопцы прыйшлі

obydwie

гл. obydwa

obyty

бывалы; які асвоіўся

obywać się

незак.

1. абыходзіцца; даваць сабе рады без чаго;

2. абыходзіцца; задавольвацца;

3. звыкацца; прывыкаць

obywatel

м.

1. грамадзянін; жыхар;

obywatel Kowalski — грамадзянін Кавальскі;

obywatel honorowy — ганаровы грамадзянін;

2. уст. памешчык