obyć się

oby|ć się

зак.

1. абысціся; даць рады;

~ło się bez wypadku — абышлося без няшчаснага выпадку;

nie ~ło się bez płaczu — не абышлося без плачу;

2. z czym прывыкнуць, звыкнуцца;

гл. obejść się

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)