Verbum

ukoronować się

зак. каранавацца

ukoronowanie

н.

1. каранацыя;

2. перан. увянчанне, завяршэнне;

być ~m czego — вянчаць што; быць вянцом чаго

ukorzyć się

зак. пакарыцца; скарыцца; стаць пакорлівым

ukos, ~u

1. скос; схіл, адхон;

2. скосак (коса зрэзаны кавалак тканіны);

ukos aksamitu — скосак аксаміту;

na ukos — наўскос, наўскасы; наўскасяк; па дыяганалі;

z ~a spojrzeć — скоса паглядзець; пакасіцца

укос;

drugi ukos koniczyny — другі ўкос канюшыны

ukosem

коса; убок

ukosić

зак. скасіць; накасіць

ukośnie

наўскасяк, наўскасы, наўскос; па дыяганалі

ukośnik

м. касая рыска; касяк; слэш;

ukośnik wsteczny — адваротны касяк; правы касяк

ukośny

косы; дыяганальны

ukradkiem

гл. ukradkowo