ukos, ~u

I м.

1. скос; схіл, адхон;

2. скосак (коса зрэзаны кавалак тканіны);

ukos aksamitu — скосак аксаміту;

na ukos — наўскос, наўскасы; наўскасяк; па дыяганалі;

z ~a spojrzeć — скоса паглядзець; пакасіцца

II м.с.-г.

укос;

drugi ukos koniczyny — другі ўкос канюшыны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)