Verbum

dym, ~u

м.

1. дым;

dym ogniska — дым вогнішча;

dym z papierosa — дым ад цыгарэты; цыгарэтны дым;

2. перан. двор;

wieś z dwudziestu ~ów — вёска з дваццаці двароў;

puścić z ~em — пусціць з дымам; падпусціць чырвонага пеўня; спаліць;

pójść z ~em — пайсці з дымам; згарэць;

nie ma ~u bez ognia — няма дыму без агню; дзе не гарыць, там і не курыць; без прычыны і хвост не матляецца

dymek

м.

1. дымок;

2. фот. дымка; смуга

dymiący

які дыміць

dymić

незак. дыміць, курэць;

lampa ~i — лямпа дыміць;

piec ~i — печ дыміць

dymić się

незак. курыцца; дыміць;

~i się z pieca — печ дыміць

dymisja

ж. адстаўка, звальненне;

podać się do ~i — падаць у адстаўку

dymisjonować

незак. даваць адстаўку; звальняць (з пасады)

dymisjonowany

у адстаўцы; адстаўны

dymnik

м.

1. дахавае акно;

2. комін, дымаход

dymowy

1. дымавы;

~y słup — слуп дыму;

~y przewód — дымаход;

~a zasłona — дымавая заслона;

2. дымны;

~a izba — дымнае памяшканне;

szkła ~e — дымчатыя акуляры