Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu
abcćdefghijklłmnoópqrsśtuvwxyzźż
abeęinoópruy.
bcćdefghijklłmnoóprsśtuwzż

nałapać

зак. налавіць

nałogowiec

м. чалавек з дрэннымі звычкамі

nałogowy

закаранелы;

nałogowy pijak — горкі п’яніца;

nałogowy palacz — заядлы курэц

nałowić

зак. налавіць; навудзіць

nałożnica

ж. уст. наложніца; палюбоўніца

nałożyć

зак.

1. накласці; пакласці;

2. надзець, апрануць;

nałożyć drogi — даць гаку

nałóg, ~ogu

nał|óg

м. дрэнная звычка

nałupać

зак. накалоць

nałupić

зак. нарабаваць; накрасці

nałykać się

зак. наглытацца;

nałykać się strachu (wstydu) — набрацца страху (сораму);

nałykać się wiedzy — нахапацца ведаў