Verbum

wspólnik

м.

1. кампаньён; партнёр;

2. саўдзельнік

wspólność

ж. супольнасць, агульнасць;

wspólność interesów — агульнасць інтарэсаў;

wspólność wysiłków — супольнасць намаганняў

wspólnota

ж.

1. супольнасць;

2. агульнасць;

3. суполка; абшчына; грамада;

wspólnota pierwotna гіст. першабытная абшчына

wspólny

агульны; супольны;

~a uprawa roli — супольная апрацоўка зямлі;

~e użytkowanie — супольнае карыстанне;

wspólny interes — агульная справа;

~y mianownik мат. агульны дзельнік

współautor

м. сааўтар

współautorstwo

н. сааўтарства

współbrzmieć

незак. z czym быць сугучным чаму

współbrzmienie

н. сугучнасць

współczesność

ж.

1. сучаснасць;

2. адначасовасць

współczesny

1. сучасны;

2. адначасовы