Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu
abcćdefghijklłmnoópqrsśtuvwxyzźż
abcdfghijklłmnoprsśtwzźż
acikłmnptuyz

ustąpienie

н.

1. адыход, адступленне;

2. уступка, саступка;

3. сыход;

ustąpienie rządu — адстаўка ўрада

usterka

usterk|a

ж. загана, хіба, памылка;

~i językowe — моўныя памылкі

ustęp, ~u

м.

1. абзац;

2. урывак, фрагмент;

3. прыбіральня

ustępliwy

падатлівы, уступчывы

ustępować

ustęp|ować

незак. уступаць; саступаць;

~ować komu miejsce — саступаць каму месца;

~ować z drogi — саступаць дарогу;

jakość towaru nie ~uje wartości — якасць тавару адпавядае яго кошту

ustępstwo

ustępstw|o

н. уступка;

pójść na ~a — пайсці на ўступкі;

~o na czyją korzyść — уступка на чыю карысць;

wzajemne ~a — узаемныя ўступкі

ustnie

вусна; на словах

ustnik

м. муштук

ustny

ustn|y

1. вусны;

~a odpowiedź — вусны адказ;

2. ротавы;

jama ~a — анат. ротавая поласць;

harmonijka ~a — губны гармонік;

samogłoski ~e лінгв. губныя зычныя

ustosunkować się

зак. паставіцца (нейкім чынам); акрэсліць свае адносіны