Verbum

umiastowić

зак. зрабіць гарадскім; уключыць у склад горада

umiastowienie

н. урбанізацыя

umieć

незак. умець, ведаць, знаць;

~ć pisać i czytać — умець пісаць і чытаць; быць пісьменным;

nie ~m pływać (prowadzić samochodu) — я не ўмею плаваць (вадзіць машыну);

~ć na pamięć — ведаць на памяць;

~ć po polsku — ведаць польскую мову

umiejętnie

умела; па-мастацку, па-майстэрску

umiejętność

ж. здольнасць, умеласць, веданне, уменне;

Akademia Umiejętności гіст. Акадэмія навук

umiejętny

умелы

umiejscowić

зак.

1. вызначыць (месца)знаходжанне;

2. лакалізаваць

umiejscowić się

зак.

1. размясціцца;

2. лакалізавацца

umierać

незак. паміраць;

~ć na raka — паміраць ад раку;

~ć z głodu — паміраць з голаду;

~ć z nudów — паміраць ад нуды;

~ć ze strachu — паміраць са страху;

~liśmy ze śmiechu — мы паміралі са смеху

umierający

які памірае (канае)