Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

prymityw

, м.

1. ~u — прымітыў;

2. прымітыўны чалавек; прымітыў

prymitywnie

прымітыўна

prymitywny

прымітыўны

prymus

м.

1. выдатнік; першы вучань;

2. прымус

pryncypalny

уст. галоўны

pryncypał

м. уст. прынцыпал, патрон; гаспадар; начальнік

pryncypialny

кніжн. прынцыповы;

pryncypialny człowiek — прынцыповы чалавек

Prypeć

ж. р. Прыпяць

pryskać

незак. пырскаць

prysnąć

зак. пырснуць