Verbum

wrobić

зак. разм.

1. урабіць; уставіць;

2. kogo w co ублытаць каго ў што

Wrocław

м. г. Вроцлаў

wrodzić się

зак. урадзіцца, удацца;

wrodzić się w ojca — удацца ў бацьку

wrodzony

1. прыроджаны;

~a wada serca — прыроджаны парок сэрца;

2. прыродны; ад прыроды;

~y talent — прыродны талент; талент ад прыроды

wrogi

варожы;

wrogi samolot — варожы самалёт;

wrogi stosunek — варожыя (непрыязныя) адносіны

wrogo

варожа; непрыязна;

odnosić się wrogo — варожа адносіцца

wrogość

ж. варожасць; непрыязнасць

wrona

ж. варона

wroni

варанячы; варонін

wrony

вараны (пра каня)