Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu
abcćdefghijklłmnoópqrsśtuvwxyzźż
aąbcdeęghijklłmnoóprsśtuwyzż-./ 

wyróżniać

незак. адрозніваць, вылучаць

wyróżniać się

незак. адрознівацца, вылучацца

wyróżnić

зак. адрозніць, вылучыць

wyróżnić się

зак. адрозніцца, вылучыцца

wyróżnienie

wyróżnie|nie

н.

1. адрозненне;

2. дыплом, узнагарода, адзначэнне, адзнака;

jury przyznało pięć ~ń — журы прысудзіла пяць дыпломаў;

dyplom z ~m — дыплом з адзнакай; чырвоны дыплом

wyróżnik

м.

1. кніжн. адрозненне; адметны знак; знак адрознення;

2. мат. дыскрымінант

wyróżniony

адзначаны

wyrugować

зак. выкурыць, выгнаць

wyruszać

незак. адпраўляцца, выпраўляцца; ад(язджаць

wyruszyć

зак. адправіцца; выправіцца; паехаць