Verbum

wymierać

незак. выміраць

wymierność

ж. мат. вымернасць

wymierny

мат. вымерны;

liczba ~a мат. рацыянальны лік

wymierzać

незак.

1. мераць, вымяраць, адмерваць;

2. цэліцца; мерыцца;

wymierzać sprawiedliwość — ажыццяўляць правасуддзе

wymierzony

1. абмераны;

2. накіраваны (супраць каго)

wymierzyć

зак.

1. змераць, адмераць, вымераць;

2. прыцэліцца, нацэліцца;

wymierzyć policzek — даць аплявуху;

wymierzyć sprawiedliwość — а) пакараць віноўніка; б) рэабілітаваць невінаватага

wymieszać

зак. вымешаць, змяшаць, размяшаць

wymieszać się

зак. змяшацца, размяшацца

wymieść

зак. вымесці, падмесці

wymię

н. вымя