Verbum

obława

ж. аблава

obłazić

незак.

1. нападаць;

2. аблазіць;

skóra obłazić разм. скура аблупліваецца;

farba obłazić — фарба аблазіць;

3. вылазіць;

гл. obleźć

obłąkanie

н. вар’яцтва

obłąkany

звар’яцелы;

dom dla ~ch — вар’яцкі дом

obłęd, ~u

м. вар’яцтва; шаленства;

wpaść w obłęd — звар’яцець

obłędny

разм.

1. вар’яцкі; шалёны; безразважны; неразумны;

2. надзвычайны; шалёны, страшэнны; вельмі моцны;

3. уст. памылковы

obłocić

зак. забрудзіць (запэцкаць) граззю

obłocić się

зак. забрудзіцца, запэцкацца граззю

obłok, ~u

м. хмара;

obłok kurzu — хмара пылу;

spaść z ~ów — з неба зваліцца; упасці з неба

obłowić się

зак. нажыцца