Verbum

osamotnienie

н. адзінокасць; самотнасць

osamotniony

адзінокі; самотны; пакінуты

osąd, ~u

м. меркаванне; заключэнне; суд

osądzać

незак. асуджаць, ганіць

osądzenie

н.

1. асуджэнне, прысуд;

2. гл. osąd

osądzić

зак.

1. асудзіць, засудзіць;

2. узважыць; падумаць;

~dź sam, czy nie mam racji — сам падумай (узваж), ці маю я рацыю

oschle

суха, безудзельна

oschłość

ж. сухасць, безудзельнасць

oschły

сухі; чэрствы

oschnąć

зак. абсохнуць