okaz, ~u
м.
1. прадстаўнік; экзэмпляр;
rzadki okaz — рэдкі экзэмпляр;
2. узор; увасабленне;
okaz zdrowia — увасабленне здароўя;
okaz głupoty — увасабленне дураты; поўны дурань
okazać
зак.
1. аказаць; праявіць, выявіць;
okazać pomoc — аказаць дапамогу;
okazać współczucie — праявіць спачуванне;
okazać talent — выявіць талент;
2. паказаць, прадявіць
okazać się
зак. аказацца, выявіцца;
okazało się, że ... — аказалася (выявілася; высветлілася), што...;
to się dopiero okaże — пабачым; будзе відаць
okazale
пышна, велікапышна, надзвычайна
okazałość
okazałoś|ć
ж. пышнасць, велікапышнасць;
w całej ~ci — ва ўсёй пышнасці
okazały
пышны, велікапышны; самавіты
okaziciel
м. прад’яўнік, паказчык;
czek na ~a — чэк з выплатай на прад’яўніка
okazja
okazj|a
ж. выпадак;
przy ~i — калі будзе выпадак, пры нагодзе; дарэчы;
skorzystać z ~i — выкарыстаць (скарыстаць) нагоду (выпадак; магчымасць);
przepuścić ~ę — не выкарыстаць нагоду (выпадак; магчымасць)
okazowy
okazow|y
1. узорны, прыкладны, рэкламны;
2. тыповы;
okazowy przykład — тыповы прыклад;
egzemplarz ~y — абавязковы экзэмпляр;
bydło ~e — паказная (выстаўная) жывёла