Verbum

opanowywać się

незак. авалодваць сабой; стрымлівацца

opar, ~u

м.

1. туман, імгла;

2. ~y мн. выпарэнні

oparcie

н.

1. апора;

punkt ~a — пункт апоры;

w ~u o ... — абапіраючыся на ..., зыходзячы з ...;

2. спінка (у мэблі)

oparzać

незак. апарваць

oparzelizna

ж.; гл. oparzenie

oparzenie

н. апёк;

oparzenie drugiego stopnia — апёк другой ступені

oparzony

апараны; абвараны;

jak oparzony — як агню ўхапіўшы; як варам абліты;

zerwał się jak oparzony — як з ланцуга сарваўся

oparzyć

зак. апарыць; абварыць

oparzyć się

зак. апарыцца; абварыцца;

oparzyć się w palec — абварыць сабе палец

opas, ~u

агароджа

1. ~u — адкормка;

2. кормнік; кормны парсюк